Zadośćuczynienie za uraz typu whiplash (tzw. smagnięcie biczem)

 

Kolizja drogowa to bardzo często uderzenie w tył naszego auta. Kierowca może nie wyhamować, zagapić się, zamyślić, lub po prostu błędnie oszacować drogę hamowania. Skutkiem tego oprócz poważnych uszkodzeń pojazdu jest uraz whiplash, potocznie nazywany smagnięcie biczem. Polega on na gwałtownym ruchu głowy do przodu a następnie do tyłu, powodując przeciążenie mięśni, więzadeł, krążków międzykręgowych i struktur nerwowych w obrębie kręgosłupa. Osoba poszkodowana w pierwszej chwili nie odczuwa poważniejszych dolegliwości, zwłaszcza będąc  pod wpływem adrenaliny i silnego stresu. Proces zapalny w tego typu urazie rozwija się stopniowo, a objawy mogą nasilić się dopiero po kilku dniach lub nawet tygodniach. Dochodzi wówczas do wzmożonego bólu i napięcia mięśni. Jest to naturalna reakcja obronna organizmu w celu stabilizacji uszkodzonego odcinka szyjnego. 

​

​

Smagnięcie biczem - objawy i leczenie

​

Jeśli uczestniczyliśmy w wypadku i mamy podejrzenia doznania urazu typu whiplash - należy koniecznie zgłosić się do szpitala i poprosić o przeprowadzenie badań. Mogą nam towarzyszyć rozmaite objawy, a najczęstsze z nich to:

​

• Ból odcinka szyjnego kręgosłupa – może mieć charakter przewlekły lub nawracający, często nasilający się przy ruchach głowy.

• Drętwienie szyi i rąk – wynikające z podrażnienia lub ucisku na nerwy szyjne, mogą prowadzić do osłabienia siły mięśniowej i ograniczenia ruchomości.

• Ból w okolicy ramion – często promieniujący od szyi, może być efektem napięcia mięśniowego lub uszkodzenia struktur stawowych.

• Dolegliwości odcinka lędźwiowego – w wyniku przeciążeń i kompensacji ruchowej po urazie mogą pojawić się bóle w dolnej części pleców.

• Szumy uszne – uczucie dzwonienia w uszach, które może być związane z zaburzeniami układu nerwowego lub krążenia w obrębie głowy i szyi.

• Zawroty głowy – często towarzyszące urazowi whiplash, mogą być efektem uszkodzenia błędnika lub zaburzeń krążenia mózgowego.

• Obrzęk uszkodzonych tkanek – stan zapalny powstały w wyniku urazu może prowadzić do opuchlizny i miejscowego wzrostu temperatury.

• Zaburzenia widzenia – takie jak podwójne widzenie czy trudności z akomodacją, które mogą być efektem problemów neurologicznych.

• Problemy ze snem – bezsenność, trudności z zasypianiem lub częste wybudzanie się mogą być konsekwencją bólu i napięcia mięśniowego.

• Zaburzenia równowagi – mogą wynikać z uszkodzenia struktur odpowiedzialnych za koordynację ruchową, takich jak błędnik czy rdzeń kręgowy.

• Drażliwość i wahania nastroju – uraz i związany z nim ból mogą prowadzić do problemów emocjonalnych, takich jak zwiększona drażliwość, niepokój czy depresja.

• Przewlekłe zmęczenie – spowodowane nieustannym napięciem mięśniowym, problemami ze snem oraz przeciążeniem układu nerwowego.

​

Reakcja na wymienione objawy to w dużej mierze kwestia indywidualna, bo każdy organizm reaguje inaczej. Jeśli jednak objawy te nasilają się i występują z większą intensywnością niż do tej pory - niezwłocznie należy udać się do szpitala.

​

Po urazie smagnięcia biczem warto jak najszybciej rozpocząć rehabilitację. W pierwszych dniach pomocne są zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak laseroterapia, magnetoterapia, elektroterapia czy światłolecznictwo. Można również zastosować delikatny masaż, co pomoże zmniejszyć ból i obrzęk oraz przyspieszy regenerację. Na późniejszym etapie wdrażane są bardziej zaawansowane metody, jak sucha igłoterapia, osteopatia czy mobilizacje tkanek.Stosując domowe sposoby warto wspomagać organizm naturalnymi środkami przeciwzapalnymi, takimi jak kurkuma, curry czy herbatki z jeżówki. Należy unikać alkoholu i papierosów, ponieważ mogą one spowalniać gojenie. Bardzo ważny jest odpoczynek i unikanie przeciążeń. Kąpiel z dodatkiem olejku lawendowego może przynieść ulgę i pomóc w rozluźnieniu mięśni. W procesie rekonwalescencji należy unikać aktywności fizycznej, która może negatywnie wpłynąć na proces regeneracji. Przez jakiś czas nie należy uprawiać sportów kontaktowych ani podejmować intensywnego wysiłku.

 

Pomocne może być stosowanie ciepłych lub zimnych okładów, w zależności od zaleceń specjalisty. Jeśli pojawią się zawroty głowy, zaburzenia widzenia lub inne niepokojące objawy, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Sen jest kluczowy dla regeneracji, dlatego warto zadbać o spokojny i odpowiednio długi wypoczynek. Długie siedzenie w jednej pozycji może powodować sztywność, dlatego warto robić delikatne ćwiczenia rozciągające. Stres i napięcie mogą nasilać ból, dlatego techniki relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie, mogą być pomocne. Wsparcie bliskich i odpowiednia opieka medyczna pomagają szybciej wrócić do pełni sił.

 

Jeśli ból nie ustępuje lub się nasila, należy zgłosić się do specjalisty. Warto również pamiętać, że zbyt szybki powrót do aktywności może spowolnić proces gojenia. Regularne wizyty u fizjoterapeuty i sesje rehabilitacyjne pozwolą monitorować postępy w leczeniu i dostosować terapię do aktualnych potrzeb. 

​

 

Klasyfikacja urazu whiplash jako podstawa do żądania zadośćuczynienia

​

Uraz typu whiplash - smagnięcie biczem - można podzielić na kategorie według czasu trwania rehabilitacji
i rekonwalescencji. Stosowana potocznie klasyfikacja opiera się na stopniu nasilenia objawów, czasie powrotu do zdrowia
i rokowaniach poszkodowanego na przyszłośc:

​

1. Stopień łagodny (ostry, krótkoterminowy) – objawy utrzymują się do 4 tygodni, a rehabilitacja jest krótka i opiera się głównie na terapii przeciwbólowej, ćwiczeniach ruchowych oraz fizjoterapii.

2. Stopień umiarkowany (podostry, średnioterminowy) – objawy trwają od 4 tygodni do 3 miesięcy. Wymaga bardziej kompleksowej rehabilitacji, obejmującej terapię manualną, ćwiczenia wzmacniające i poprawiające zakres ruchu oraz ewentualnie leczenie farmakologiczne.

3. Stopień przewlekły (długoterminowy) – gdy objawy utrzymują się powyżej 3 miesięcy. W takich przypadkach może być konieczna długotrwała rehabilitacja, terapia behawioralna, a także specjalistyczne podejście obejmujące neurologię i ortopedię.

​

Podział ten pomaga w planowaniu leczenia i prognozowaniu czasu powrotu do pełnej sprawności. Dzięki niemu lekarze oraz fizjoterapeuci mogą dostosować odpowiednie metody terapii do stopnia urazu. Wczesna diagnoza i szybkie wdrożenie rehabilitacji zwiększają szanse na pełne wyleczenie w krótszym czasie. U osób z łagodnym urazem powrót do zdrowia następuje zazwyczaj szybko, często bez konieczności długotrwałej interwencji medycznej. W przypadkach umiarkowanych i ciężkich rehabilitacja może być bardziej wymagająca i długoterminowa, obejmując nie tylko terapię ruchową, ale także leczenie farmakologiczne czy psychoterapię.

​

Sąd może orzec różne kwoty zadośćuczynienia w zależności od przebiegu leczenia i tego jaki wpływ uraz ma na życie poszkodowanego. Pod uwagę należy wziąć również odszkodowanie za utracone dochody, poniesione w związku z leczeniem koszty, wizyty u specjalistów oraz dojazdy do placówek medycznych.

​

​

Podstawy prawne do zadośćuczynienia i odszkodowania za uraz typu whiplash

​

W przypadku urazu typu whiplash podstawy prawne dochodzenia zadośćuczynienia i odszkodowania zdefiniowane są przez Kodeks Cywilny i zależą od okoliczności zdarzenia, które doprowadziło do urazu. Najczęściej urazy tego typu wynikają z wypadków komunikacyjnych, ale mogą też wystąpić w innych sytuacjach (np. w pracy, podczas uprawiania sportu czy w wyniku zaniedbania osób trzecich).

​

Podstawowym aktem prawnym regulującym możliwość prawo do odszkodowania jest Kodeks cywilny, który w artykule 415 wskazuje zasadę odpowiedzialności deliktowej za szkodę na zasadzie winy – „Kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.”

 

Jeśli szkoda wynika z czynu niedozwolonego, zastosowanie mają przepisy Kodeksu Cywilnego:

• Art. 444 mówi o obowiązku naprawienia szkody na osobie, np. pokrycia kosztów leczenia, rehabilitacji, utraconych zarobków.

• Art. 445 pozwala na dochodzenie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, czyli cierpienie fizyczne i psychiczne.​​​​​​​​​​​